Η Σχολή δεν θα λειτουργήσει φέτος, αναγκαστικά, από εξωγενείς αστάθμητους παράγοντες. Μία συγκυρία πολλών γεγονότων δεν μας επέτρεψε τη συνέχεια της λειτουργίας της.
Το κτίριο της σχολής στην Κηφισιά, όπου ήταν μισθωμένο επί 38 συναπτά έτη, αγοράστηκε από κατασκευαστική εταιρεία.
Ασχοληθήκαμε εντατικά για τη μεταστέγαση της Σχολής για πάνω από 1 χρόνο, μιλήσαμε σε όλο αυτό το διάστημα με πάνω από 100 μεσιτικά γραφεία, ψάξαμε πολύ και προσωπικά, αλλά οι προδιαγραφές λειτουργίας και αδειοδότησης μιας αναγνωρισμένης ανώτερης σχολής μπαλέτου που χορηγούσε κρατικά Διπλώματα από 1957 (όπως ελάχιστο ύψος 3μ., εμβαδόν 120 τ. ανά αίθουσα χωρίς κολόνες, πρόσβαση ΑΜΕΑ, κ.α.) κατέστησαν την εύρεση χώρου ιδιαίτερα δύσκολη. Τα δε ενοίκια υπέρογκα και εξωπραγματικά! Κάποιοι υποψήφιοι χώροι μεταστέγασης κρίθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών μας και δεν θέλαμε να υποβιβάσουμε το επίπεδο παροχής των υπηρεσιών μας. Δεν ταυτίζονταν με την ιστορία και την παράδοση της Σχολής.
Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν μόνο στη στέγαση του χώρου.
Υπενθυμίζουμε για όσους δεν γνωρίζουν, ότι το κτίριο των 600 τ.μ. που στεγάζεται η Σχολή παρελήφθη το 1986 καραγιαπί, αντιμετώπισε δύο σεισμούς και συνεχείς επισκευές, λόγω αδιαφορίας των ιδιοκτητριών, καταβαλόντες εξαψήφια νούμερα εξ ιδίων πόρων, ιδίως κατά τη ζημιογόνο 3ετία του covid.
Οι σχολές χορού είναι ένας από τους κλάδους που επλήγησαν πολύ την περίοδο covid και δεν επανήλθαν ουσιαστικά στην μετά-covid εποχή. Σχολές κλείσανε είτε φωναχτά είτε αθόρυβα και είναι δυστυχώς πολλές… Η νοοτροπία του κόσμου άλλαξε, η γενική και παράλογη ακρίβεια χτύπησε σχεδόν σε κάθε σπίτι, η αφοσίωση και η συνέπεια των μαθητών δεν ήταν ίδια, δεν ήταν όπως παλιά… Σημαντικό είναι επίσης να αναφέρουμε ότι τα δίδακτρα της σχολής δεν είχαν την παραμικρή αύξηση την τελευταία 10ετία, το αντίθετο, είχαν πτωτική τάση προσπαθώντας να πάμε ενάντια στον πληθωρισμό.
Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την προβληματική Πολεοδομία Κηφισιάς (και τους περί αυτήν «μηχανικούς» που υπόσχονταν αδειοδότηση) καθώς έδινε μονίμως αρνητική απάντηση αδειοδότησης σε υποψήφια ακίνητα, με αποκορύφωμα δύο (2) ακίνητα σε κεντρικότατα σημεία, το πρώτο επί της οδού Γεωργίου Λύρα και το δεύτερο επί της οδού Ελαιών στην Κηφισιά. Και τα 2 ακίνητα βρίσκονταν σε περιοχή που έσφυζε από εμπορικά καταστήματα ποικίλων χρήσεων. Επίσης, μία αλληθωρίζουσα Πολεοδομία που επέβαλε στη Σχολή μέχρι και πρόστιμο για επιτοίχιες κλιματιστικές εξωτερικές μονάδες (αθόρυβες), τοποθετημένες προ 25ετίας… Και άλλα πολλά που δεν θα αναφερθούν σε αυτή τη δημοσίευση προφανώς. Αυτή είναι η επιχειρηματική Ελλάδα του σήμερα με τις δημόσιες υπηρεσίες που δεν ασχολούνται με την ουσία, αλλά με τον τύπο πλήρως αδιάφορες για το αποτέλεσμα.
Θα κλείσουμε αυτόν τον κύκλο με το κεφάλι ψηλά αλλά και με ένα παράπονο, ένα «γιατί», έχοντας ολοκληρώσει μια μεγάλη και επιτυχημένη πορεία στον όμορφο και ευαίσθητο κλάδο του χορού, απαριθμίζοντας 71 συναπτά έτη λειτουργίας από την ίδρυση (1953), μία από τις πρώτες σχολές μπαλέτου στην Ελλάδα αποδίδοντας φόρο τιμής στην ιδρύτρια Σόνια Μοριάνοβα και στη διάδοχο και νύφη της ιδρύτριας, Λίλη Τράστα.
Θα αφήσουμε ένα «μικρό παράθυρο» ανοικτό πως αν κάποια στιγμή τα δεδομένα αλλάξουν στην αγορά μπορεί να σας ξαναδούμε, καθόσον διατηρούμε τα κατοχυρωμένα logo, brand name και την πολύχρονη πείρα μας.
Θα θέλαμε ιδιαιτέρως να ευχαριστήσουμε θερμά το προσωπικό της Σχολής που ήταν μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια και στήριξαν με αγάπη και αφοσίωση το έργο της. Η Σχολή απασχόλησε άνω των 40 Καθηγητών στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού και άνω των 60 Καθηγητών στην Ερασιτεχνική Σχολή Χορού και απαρίθμησε χιλιάδες μαθητές στα χρόνια λειτουργίας της καθώς και πολλούς Διπλωματούχους, σημερινούς συνεχιστές του κλάδου.
Ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο για την εμπιστοσύνη του και για όλες αυτές τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε.
Ευχόμαστε σε όλο τον κόσμο υγεία, ειρήνη, ευημερία και αγάπη για την τέχνη σε αυτές τις άστατες εποχές που ζούμε.
Αγαμέμνων Δημητρίου (υπεύθυνος σχολής)
Λίλη Τράστα (Διευθύντρια σχολής)
